Van Sidemen naar Ubud

Van Sidemen naar Ubud
Vandaag alweer onze laatste dag in Samanvaya tussen de rijstvelden van Sidemen. Gisteren zouden we een scooter tour gaan doen, alleen werden we wakker met het geluid van regen op ons dakje. En niet een beetje regen maar behoorlijke neerslag. Als we de gordijnen open doen van onze cottage is de lucht grijs en hangen er dikke wolken in de vallei. We lopen naar de receptie waar net de manager aan komt rijden op zijn scooter, drijfnat geregend. No problem om de tour te verzetten naar morgen. We brengen de ochtend door op ons balkon, want hoewel het regent is de temperatuur niet verkeerd. Gelukkig wordt het na de lunch droog en trekken we onze schoenen aan om een stukje te gaan lopen richting de rivier. We komen langs een oude tempel en een soort van arena waar hanen gevechten worden gehouden en uiteindelijk bij een riviertje. Blijkbaar kun je, als je waterschoenen hebt de rivier oversteken en de rijstvelden inlopen. Op ons gemak wandelen we terug richting Samanvaya, Annelot neemt nog een duik in het zwembad en dan valt alweer vroeg de avond in. Rond 19 uur maken ons uiteindelijk weer klaar voor het avondeten. Het personeel bij Samanvaya is ontzettend vriendelijk en behulpzaam. In het restaurant werkt een tweeling, Mas en Mirah, twee hele schattige kleine dames, waar Annelot de tweede dag achter kwam dat ze met zijn tweeën waren! Qua eten kun je in Bali verschillende dingen eten, natuurlijk Balinees maar ook westerse gerechten. Bij het ontbijt is veel vers fruit, brood, eieren, pancakes met verse ananas en banaan, maar ook Balinese rijst en noedels. Bij het avond eten werkt er volgens ons een speciaal iemand in de keuken die de wortels en komkommers op de meest creatieve manieren weet te snijden. Behalve rijst eten we veel verse, geroerbakte groenten en Balinese gerechten voornamelijk met kip of varkensvlees.
Woensdag was dan uiteindelijk dé dag voor onze scooter tour, wat zal dat er grappig uitgezien hebben, 4 van die lange westerlingen achterop een scootertje met 4 kleine Aziaten! Wat wel erg leuk is dat onze scooter drivers, ook de tuinman, ober van het restaurant, en busjes rijden van het resort. De uitrit bij Samanvaya was meteen de vuurdoop aangezien deze best wel stijl omlaag gaat. We kwamen terecht op allerlei kleine weggetjes waar je met een busje niet kan komen, rijden door kleine dorpjes waar we ons ogen uitkijken naar hoe men hier leeft. We zien een man langs de weg de was doen naast een beekje, zien was liggen drogen over de tropische planten en zien de kinderen in hun schooluniform naar school gaan, soms met z'n drietjes op de scooter.
Onze eerste stop is werkelijk midden tussen de rijstvelden, we kunnen van dichtbij de rijst zien groeien in het water en de mensen aan het werk zien in de rijstvelden met hun Balinese hoedjes, die mij doen denken aan de Conimex reclame. We moeten een stukje lopen tussen de rijstvelden door en komen dan op een punt met een machtig uitzicht over de rijstvelden, we worden er stil van, zoveel natuurschoon. Onze gidsen/chauffeurs wijzen ons een punt aan hoog op de berg aan de overkant wat onze volgende stop zal zijn. En na weer een poosje rijden over kleine weggetjes en langs kleine dorpjes stoppen we en komen bij een oude trap waar we beginnen aan de klim naar boven. Ze beloven ons een wow-momentje als we boven komen en dat is niets teveel gezegd. We staan op het hoogste punt en kijken uit over het dal met aan de overkant de vulkaan Gunung Agun die in 1963 voor het laatst uitbarstte en het gehele dal bedekte met lava en as. Wat een mooi uitzicht is dit, in de verte zien we Samanvaya liggen in het dal.
Bij terugkomst in Samanvaya worden we getrakteerd op een lekker drankje waarbij we nog napraten over deze bijzondere ochtend. Hoe leuk het ook is om met de mensen te praten en iets over hun cultuur te weten te komen. Een van de chauffeurs weet best wel wat over het Nederlands watermanagement, en vraagt ook hoe ons landschap er uitziet en hoe we omgaan met al dat water. En hoe ze hier Bali omgaan met hun land. Hoe gelovig de mensen van Bali zijn en dankbaar zijn voor de wonderen van de natuur. We leren dat kinderen hier pas vanaf 5 jaar naar school gaan en dan de eerste twee jaar zelfs maar 2 uurtjes per dag. Veel mensen op Bali werken op hun eigen land, verbouwen hun eigen rijst en groenten, hoewel dat wel alleen de ouderen zijn. De jongeren trekken steeds meer naar Denpasar, de grote stad, om te studeren en uiteindelijk te werken.
Donderdags nemen we afscheid van Samanvaya en al het aardige personeel en vertrekken we met Rio, de chauffeur richting Ubud. Onderweg stoppen we in Klungkung voor een bezoek aan de Taman Gili, dit is het restant van het koninklijk paleis van Klungkung, een gebouw met prachtige schilderingen op de plafonds. We zien hiertegen traditioneel gekleed bruidspaar wat foto's aan het maken is, erg mooi. Ook is er in Klunkung een museum ter herinnering aan de wrede Nederlandse verovering van Balin in 1908. Voor het eerst realiseren we ons wat Nederland Indonesië heeft aangedaan in de geschiedenis. Maar, vertelt Rio Nederland heeft Indonesië ook rijkdom en beschaving gebracht. Onze tweede stop is bij het olifantenpark van Klunkung, waar we een ritje zullen maken op een olifant. Het is een redelijk commercieel gebeuren, maar we willen deze attractie toch niet overslaan. Het is een hobbelig ritje van een half uur, maar wel een bijzondere ervaring. De olifanten komen van Sumatra en zijn Indische olifanten. Een olifant eet eigenlijk continu en wil ook elk blaadje wat hij ziet hebben. Op Bali zelf leven geen olifanten in de natuur. Bij het olifantenpark is er ook de mogelijkheid om te knuffelen met een chimpansee, ze is drie jaar oud en natuurlijk kan Annelot deze kans niet overslaan. Met haar luiertje om is het ook echt wel een schatje. Na ons olifanten avontuur brengt Rio ons naar de Tegenungan waterval. We moeten even wat trapjes af maar het is zeker de moeite waard, een waterval van ongeveer 20 meter hoog.
En dan gaan we richting Ubud, waarvan al snel terecht komen in een drukte van jewelste. Straten vol met auto's en scooters en veel, heel veel mensen. Het is file rijden naar ons nieuwe verblijf Nick's Hidden Cottages. Gelukkig komen we dit keer met daglicht aan zodat we kunnen zien waar we zijn. Nadat we afscheid hebben genomen van Rio lopen we met onze koffers over een smal paadje dwars door een rijstveld naar ons resort. We moeten weer even wennen, dit stukje Bali is zo compleet anders dan waar we vandaan komen! Als we ons hebben geïnstalleerd in de kamers, gaan we op zoek naar een restaurantje om te eten en laten we de avond rustig inzakken. Van Sidemen naar Ubud, de tweede cultuurshock in een week tijd.