Van Ubud naar Lovina

Van Ubud naar Lovina
Onze laatste volle dag in Ubud splitsen we op in een andere samenstelling; Sander en Daniëlla gaan samen de rijstvelden in en Erwin en Annelot gaan shoppen.
In onze reisgids staat een wandeling beschreven door de rijstvelden van Ubud, waar we afgelopen week al een stuk van hebben gelopen met de ondergaande zin, wat écht prachtige foto's heeft opgeleverd. Wij wilden de rest van deze route in ieder geval nog zien, dus vandaar onze tweede missie naar de rijstvelden. Het viel niet mee om de ingang naar het tweede stuk te vinden, maar na verloop van tijd hebben we toch het idee dat we op het juiste pad terecht zijn gekomen. We zien hoe aan het begin van de straat hoe de bouwmaterialen worden afgeleverd voor het in aanbouw zijnde resort verderop in de rijstvelden en hoe deze materialen via de smalle paadjes per scooter worden doorgebracht naar de plek van bestemming. Echt snel gaat het niet als je maar 4 bamboepalen per keer mee kunt nemen, maar dat geeft ook precies weer hoe anders dit land in elkaar zit. Tijdens onze wandeling stoppen we bij een piepklein hutje voor een heerlijke verse smoothie van limoen, gember en watermeloen, waar we 45.000 Rupi voor betalen, wat omgerekend nog geen 3 euro is.
We hebben 's middags afgesproken bij de Starbucks waar we onder het genot van een Frappucino (die overigens niet zo lekker is als degene die we in een local tentje op hebben) de souvenirs bekijken en de nieuwe aankopen die Erwin en Annelot hebben gevonden. Samen lopen we Ubud nog een keertje in, Sander slaagt nog voor wat mooie nieuwe kleren en nieuwe teenslippers (en dat valt nog niet mee om hier maat 47 te vinden!) en de dames kopen nog mooie zilveren sieraden bij de sieraden shop met de naam Filthy Gorgeous waar Erwin maar niet over uitgepraat raakt...
Op onze laatste dag in Ubud moeten we vroeg ons bedje uit, we hebben om 8 uur afgesproken met Nyoman om te vertrekken richting Lovina met natuurlijk nog wat mooie stops onderweg ernaar toe. We checken uit om te gaan ontbijten en zitten niet echt op ons gemak, terwijl de dames van het restaurant op hun dooie gemakje sloffend het eten brengt. Dat valt ons hier in Ubud erg op, de bediening in de restaurants hier is soms werkelijk niet vooruit te branden!
Onze eerste stop van de dag is bij de Jatiluwih rijstvelden, de mooiste van Bali die op de werelderfgoed lijst staan van Unesco. We zijn er vroeg waardoor het nog niet erg druk is met toeristen. De weidsheid van de rijstvelden in gigantisch en woorden schieten tekort om te beschrijven hoe mooi dit is. We drinken koffie met uitzicht over de velden en ik weet zeker dat wanneer ik de volgende keer 'hotel California' hoor van de Eagles, ik terug denk aan dit moment. Als we vertrekken zien we de broer van Nyoman nog die hier ook is met een groepje toeristen. Nyoman vertelt dat hij veel van hem houdt, maar dat hij al 2 auto's kwijt is geraakt door hem vanwege zijn gokverslaving. Oeps ook deze mensen hebben dus zo hun problemen.. Tijdens de koffie vertelt Nyoman dat hij vroeger werkte bij een Japans bedrijf op kantoor, lange dagen achter een computer, waar hij niet gelukkig was. Hij heeft toen zijn eigen reisbureautje Lilacita opgericht samen met twee van zijn broers, waar hij nu ook hard moet werken maar veel meer voldoening uit haalt, hij vindt het erg leuk om met mensen om te gaan, of zoals hij het zelf uitlegt, I need A lot of friends.
Na de koffie bezoeken we de Pura Ulun Danu Bratan, een 17e eeuwse tempel gewijd aan de godin van het meer Dewi Danu. Deze tempel heeft elf dakjes wat de tempel de heiligste status geeft die mogelijk is in het hindoeïsme. Deze tempel staat op de cover van ons reisboekje en is de eerste hit die je vindt als je Bali googelt vandaar dat we deze toch écht niet mochten missen. Mooi is hij wel, maar veel kleiner dan we hadden verwacht. Bovendien is dit écht veruit de meest toeristische plek die we tot nu toe hebben gezien in Bali, wat het in onze ogen toch een stuk minder bijzonder maakt. Snel wat foto's maken en weg hier!
Inmiddels is het alweer lunchtijd en natuurlijk weet Nyoman een leuk plekkie waar we cheap en lekker kunnen lunchen met een mooi uitzicht op de Twin Lakes van het Beratan meer. We kijken gefascineerd toe hoe Nyoman met zijn handen een heel bakje sambal leeg eet bij zijn rijst en kip, waar wij enkel een mespuntje van durven pakken omdat het zo spicey is.
En dan op weg naar onze laatste stop on the way to Lovina, namelijk de Munduk waterval, die vanaf 200 meter hoogte omlaag klettert. Hoewel de boekjes de Gitgit watervallen noemen als de mooiste in deze omgeving, neemt Nyoman ons mee naar de Munduk waterval, veel mooier en een stuk minder toeristisch volgens hem. Na een wandeling door ongerepte natuur komen we uit bij de waterval en mooi is hij zeker! Daniëlla is dit keer degene die het waagt om erin te gaan voor hét fotomomentje hier. En dat je werkelijk overal wel nederlanders vindt in de wereld blijkt wel als er uiteindelijk 4 mensen onder de waterval staan, Daniëlla met nog 3 Nederlandse kinderen.
En dan beginnen we alweer aan ons laatste stuk van de rit met Nyoman, die ons inmiddels the Papa, the Mama, Made (de naam voor het tweede kind in het gezin) en Nyoman (is het derde kind in het gezin) noemt. Op weg naar Lovina naar ons laatste verblijf in Bali, en hoewel het even zoeken is, vinden we ons stukje paradijs aan het einde van een klein straatje verborgen achter het hek, villa Yasmine.
We worden verwelkomd door Putu en Kuhmang, de staf van het huis. Putu zorgt voor de tuin en het zwembad en Kuhmang zorgt voor het huis en voor ons. Het huis is precies zoals de foto's op de website ons beloofden, mooi en schoon, prachtig gelegen aan de zee. Na een drankje nemen we afscheid van Nyoman, die een speciaal plekje heeft veroverd in onze herinneringen aan Bali. En dan kunnen we ons gaan verwonderen over villa Yasmine, wat een paradijsje is dit! Het huis heeft een grote keuken, een woonkamer, twee slaapkamers met twee badkamers. Rondom het huis zit een overdekt terras met een eethoek en een zithoek. In de prachtig onderhouden tuin ligt het zwembad met pal daarachter het strand met zwart lava zand en de zee. En naast het zwembad nog een zitje met een grote loungebank vanwaar je de sensationele zonsondergang kunt bewonderen. We voelen ons hier meteen thuis en op ons gemak.
Na een verfrissende duik in het zwembad kunnen we om 18 uur aanschuiven voor de lekkere maaltijd van Nasi Goreng met saté en kroepoek die Kuhmang voor ons heeft bereid. Ze vraagt ons naar onze wensen voor morgen voor ontbijt, lunch en avondeten. Het enige wat wij hoeven te doen is haar geld geven voor de boodschappen, de rest wordt allemaal voor ons geregeld. We voelen ons hier wel een beetje de rijke westerling, en een klein beetje ongemakkelijk vinden we het wel. Maar it's all part of the deal hier, dus we laten het maar rustig gebeuren en genieten van de rust die deze plek ons geeft.