Lovina en de rust van Villa Yasmine

Na een paar dagen rust, zon en nog eens rust in Villa Yasmine hier weer even een teken van leven van ons. Donderdags zijn we met de chauffeur van de villa naar de grote stad gereden om wat boodschappen te halen. De tussendoor dingetjes zoals drinken, koekjes, chips, een biertje en een wijntje. De chauffeur brengt ons naar de Carrefour, een grote supermarkt. En zoals altijd op vakantie is het weer erg leuk om in een buitenlandse supermarkt te lopen en te zien wat ze zoal verkopen. Vooral de fruit afdeling is geweldig, wat een exotische fruitsoorten hebben ze hier! We nemen grapefruit en Dragon Fruit mee en natuurlijk watermeloen. We besteden uiteindelijk net zoveel (een kleine 100 euro) als Kuhmang verdient als maandsalaris, komen we later achter als we de Nederlandse beheerder van de villa spreken. Aan de andere kant is het levensonderhoud van de Balinezen naar gelang en ook niet vergelijkbaar met dat van ons. Als we Kuhmang spreken over wat zij zelf eet, vertelt ze ons dat zij vaak alleen rijst eten met goedkope groenten, en zolang er maar veel sambal bij zit vinden zij het heerlijk. Wat zij voor ons kookt (en écht goddelijk kookt!) is veel te duur voor de Balinese bevolking. Wij bespreken elke dag onze wensen voor het ontbijt, lunch en avondeten en zij doet daarvoor de boodschappen. Wij geven haar dan 300.000 Rupi wat omgerekend 21 euro is. Kohmang vindt het ook erg leuk om ons Balinees (oké hiermee bedoel ik dan westers Balinees) te leren koken; Sander wil sambal leren maken en Annelot de homemade kipnuggets.
Voor vrijdag heeft Annelot in de omgeving een waterpark gevonden met glijbanen, een waar zwemfestijn! Even via Kohmang de chauffeur regelen en dan op weg naar het waterpark. Als we aankomen en we een tijd af willen spreken met de chauffeur zegt hij dat hij wel op ons blijft wachten. Ook dit is weer zo'n cultuurverschil denken we dan maar. In het waterpark aangekomen gaan we op zoek naar de vele glijbanen; achteraan in het park vinden we er vier.... Annelot, Sander en Erwin wagen zich op de eerste, met zijn drieën naast elkaar. Ik hoor ze al bonkend en luid 'AU' roepend naar beneden komen en lachend in het water neer plonsen, om vervolgens de brand- en schaafplekken te laten zien. En dan vinden ze het raar dat ik niet op de glijbaan ga???
Na alle (!) glijbanen meerdere keren te hebben getest, waarbij je op één glijbaan gewoon lopend naar beneden moest omdat je anders écht never nooit beneden zou komen, trekt Sander de conclusie dat dit toch echt wel het slechtste waterpark ooit is. We zijn trouwens de enige westerlingen in het erg rustige park, zou dit park niet in de top 10 attracties staan?
Na onze geweldige ervaring met het waterpark maar weer lekker terug naar ons eigen paradijs om in ons badje te plonsen met ons luchtbedje en band. Ik kan nu proberen te omschrijven hoe Erwin probeerde uit te leggen in het houtje touwtje Engels/Balinees waar we een luchtbed zouden kunnen kopen hier in de buurt, maar waarschijnlijk gaat me dat niet lukken. Waarschijnlijk zo'n geval van 'je had er bij moeten zijn' maar grappig was het in ieder geval wel, Sander en ik hebben er smakelijk om gelachen, terwijl sommige Balinezen hem écht aankeken of ze water zagen branden