Highway Patrol, pull over your car please!!

Zaterdag 6 juli
Vanochtend voor ons vertrek uit Moab even op Skype contact gehad met mijn zus en Marissa. Dan merk je toch wel dat je een behoorlijk eindje weg bent van Brabant. Vandaag gaat onze reis verder naar Capitol Reef. Een rit van ongeveer 250 kilometer, makkie dus. We zijn net de bebouwde wereld uit van Moab als Erwin besluit een giga camper in te halen, moet makkelijk kunnen volgens de mannen, terwijl ik toch wel even mijn adem in hou. Het volgende geluid wat we horen is een sirene achter ons, en ja hoor een highway patrol
auto die ons duidelijk aan de kant wil zetten. We doen ons raampje open voor police man Brian Backus, die ons duidelijk (?) maakt dat onze inhaal manoeuvre very dangerous was, we brought other people in danger with it. Brian sprak heel erg southern Amerikaans, knauwerig en bijna niet te verstaan. Met Erwin's rijbewijs en autopapieren verdween Brian richting zijn auto. Met een hartslag van 160 per minuut wachten we Brian's terugkeer af. We komen weg met een waarschuwing voor "careless driving". Een zucht van verlichting bij ons, en een hard lachende Maarten achterin. Nou Pa, da's niet zo best, vorige week een snelheidsbekeuring en nu een warning voor careless driving en dan tegen mij zeggen dat ik altijd zo hard rij. Die gaan we nog lang horen denk ik zo..
De rit van vandaag laat ons weer veel verschillende landscapes zien, uitgestrekte vlaktes, rotsen van lichtbruin zand, weinig begroeting en totaal geen teken van leven. Er zijn ook heel weinig auto's op de weg. In de auto is het ook erg rustig, we zijn allemaal een beetje moe van onze reisweek, met elke dag een ander hotel. In de week die nu komt, hebben we wat meer dubbele overnachtingen. Als we aankomen bij Capitol Reef, valt meteen op dat het hier groen is, heel erg groen met veel bomen. Dit gebied is erg vruchtbaar doordat het een plooiingsgebergte is met de naam Waterpocket Fold. In de jaren 1880 stichtten Mormonen hier Fruita en legden hier, de nog steeds aanwezige fruitboom gaarden, aan. Je hebt hier ook een museum met nog authentieke gebouwen uit die tijd. We eten hier een een heerlijke home made pie met apple en berries met een kopje koffie on the side. 's Middags picknicken we tussen de regenbuien door in de boomgaard met italiaanse broodjes, kaas en peanut butter. Het park is prachtig met grote rotspartijen en groen. Het verhaal gaat dat Butch Cassidy, een beruchte treinrover, zich in de bergen van Capitol Reef schuil heeft gehouden na zijn grootste treinroof ooit. Als we wegrijden richting het hotel begint er een oranje lampje te knipperen in de auto, de bandenspanning is niet in orde. Omdat we ook al een aantal dagen een raar geluid bij het remmen horen, besluiten we de hulplijn te bellen van Alamo Lease. Zij besluiten om van Salt Lake City een nieuwe auto te komen brengen, die rond de avond hier in Torrey zou kunnen zijn.
Ons hotel is verrassend, echt in the middel of nowhere met een uitzicht op het gebergte van Capitol Reef. Hopelijk lukt het dit keer om een foto te downloaden bij dit verslag. Midden in de natuur met een blik op de bergen zit ik mijn verslag van vandaag te typen, wat is dit toch een verrassend land! Wat ook verrassend en verfrissend is, is de regen en de koelere temperatuur. Heerlijk om even niet te zweten, ik zou bijna mijn vest onder uit de koffer trekken. 'S avonds gegeten bij het restaurant van het hotel, en ik kan wel zeggen dat dit het slechtste restaurant is waar we ooit hebben gegeten! Weinig verse ingrediënten en lang leve de magnetron in de keuken. Maar we hebben wel gelachen, om de boss van de tent, om het eten dat naar plastic smaakt en om het politie verhaal van vandaag.